Νεαροί …ποιητές!

        Οι μαθητές της ΣΤ’ τάξης γράφουν και εικονογραφούν λίμερικ με αφορμή την Ενότητα 6 του βιβλίου της Γλώσσας. Πρόκειται για στιχουργήματα με συγκεκριμένη δομή. Αποτελούνται από 5 στίχους με ομοιοκαταληξία αα-ββ-α. Το περιεχόμενο είναι συνήθως χιουμοριστικό. Κάποιο νόημα πρέπει να προκύπτει, αλλά αυτό που το χαρακτηρίζει είναι η παιχνιδιάρικη διάθεση, το φανταστικό, ακόμα και το ά-λογο. 

           Το λίμερικ αναγνωρίστηκε ως ποιητικό είδος στα μέσα του 19^ου αι., όταν ο Άγγλος συγγραφέας Edward Lear εξέδωσε μια συλλογή με λίμερικ υπό τον τίτλο ‘’Το βιβλίο των ανοησιών’’.

           Ο πρώτος που ασχολήθηκε με τη δημιουργία λίμερικ στην Ελλάδα είναι ο ποιητής Γιώργος Σεφέρης. Το 1975 εξέδωσε μια συλλογή από λίμερικ με τίτλο ‘’Ποιήματα με ζωγραφιές σε μικρά παιδιά’’. Μάλιστα, προσπάθησε να αποδώσει τον όρο στα ελληνικά με τη λέξη "ληρολόγημα", συνδυάζοντας το επίθετο του Edward Lear με την ελληνική λέξη "λήρος", που σημαίνει μωρολογία, φλυαρία.

 

Ταμβάκη Κατερίνα :  

Ήταν ένας γιατρός στο νοσοκομείο

σκυμμένος πάνω από ένα φορείο.

Έτρεχε ολημερίς,

βοηθούσε χιλιάδες ασθενείς.

Ο σπουδαίος γιατρός από το νοσοκομείο.

 

Μπεζανάς Λουκάς: 

Ήταν ένας φούρναρης από την Ισπανία

που πουλούσε κρουασάν και έλεγε αστεία.

Μια φορά ένας δεν είχε πληρώσει, 

μπουνιά του έριξε για να το μετανιώσει.

Αυτός ο  οξύθυμος φούρναρης από την Ισπανία.

Ήταν ένας Τούρκος από την Καππαδοκία.

Ήταν ποιητής και έγραφε λογοτεχνία. 

Θα του έλεγα να μου γράψει καμιά ποιητική ερμηνεία,

αλλά δυστυχώς υπάρχει μόνο στα βιβλία.

Αυτός ο φανταστικός ποιητής από την Καππαδοκία.                         

Ράπτης Πέτρος: 

Ένας άνδρας από την Ελλάδα

έτρωγε μόνο φασολάδα

στα γενέθλιά του μαγείρεψαν αρακά

και έκανε μεγάλο σαματά.

Αχ αυτός ο άνδρας από την Ελλάδα.

                                                            

                                                               

Μια γυναίκα από την Γαλλία,
που την έλεγαν Αμαλία,
ταξίδεψε στο Βουκουρέστι
για να δει τον φίλο της Ορέστη.

Αυτή η γυναίκα από την Γαλλία. 

Ήταν μια φαλαινίτσα 
 που την ονομάσαν  Νίτσα.
Τον βυθό ήθελε να εξερευνήσει 
και σε ένα νησί να καταλήξει.

Αυτή η ταξιδιάρα φαλαινίτσα.

Πασσαλής Νικόλαος : 

Ήταν ένας αθλητής

με πολύ μεγάλους μυς.

Στους αγώνες έτρεχε, έσκιζε

κι όλο μετάλλια κέρδιζε.

Αυτός ο γυμνασμένος αθλητής.

                                                              .

Ήταν ένα λάμα από τη Σουηδία

που του είπαν ότι αν πάει στη Βραζιλία

θα του δίνουνε νερό

κι ολόφρεσκο σανό.

Αυτό το πεινασμένο λάμα από τη Σουηδία.

                                                

Ήταν μία μικρή αλεπού,
στο δάσος πήγαινε που και που.
Συνέχεια το εξερευνούσε,
να μάθει τι υπάρχει λαχταρούσε.
Αυτή η περίεργη αλεπού.

Τοτού Χρυσούλα :  

Ήταν ένα σκιάχτρο μοναχικό  

που ζούσε σ’ ένα αμπέλι ορεινό. 

Του είπαν να προσέχει τα σταφύλια 

και του κρέμασαν πολύχρωμα μαντίλια.

Μα ποτέ δεν πέρασε ούτε ένα πτηνό.

Τσουλούφα Κατερίνα: 

         Ένας γέρος κρεοπώλης

         αγαπούσε την ζωή στις πόλεις.

         Έκοβε κρέας κομματάκια,

          κεμπάπ, κοτόπουλα και παϊδάκια.

          Αυτός ο χαρούμενος κρεοπώλης.

.

                                                                     

            Ένας ποντικός από την Φοινικιά

           είχε αγάπη στην καρδιά.

            Δεν είχε με ποιον να την μοιραστεί

            και έψαχνε σύζυγο να παντρευτεί.

             Ο μοναχικός ποντικός από την Φοινικιά.

                                                         

Ήταν ένα λυκάκι
που έτρωγε πάντα ένα γλυκάκι.
Πήγε μια μέρα στον γιατρό
με αποτέλεσμα οδυνηρό.
Του είχε χαλάσει το δοντάκι.

Αλεξία Σιάγα : 

Ήταν ένα γεροντάκι

που έπινε πολύ ουζάκι.

Το κατέβαζε άσπρο πάτο

και μια μέρα έπεσε κάτω.

Αυτό το μεθυσμένο γεροντάκι.

                                                                    

Ήταν ένα σκυλάκι
που το είχε ένα παιδάκι.
Ήταν όμως πολύ μικρό,
δεν έτρωγε το φαγητό.
Αυτό το ανορεξικό σκυλάκι.

                                                                

Ήταν ένα μικρό παιδάκι
που έτρωγε γλυφειτζουράκι.
Και του χάλασαν τα δόντια,
πω, πω, πω, τι στεναχώρια.
Αυτό το μικρό παιδάκι.

Παπαβασιλείου Νικόλαος : 

Ήταν ένας γέρος από την Πέλλα

που του έφυγε η μασέλα.

Αμέσως πήγε στον γιατρό,

να το, το δόντι το χρυσό.

Κι έτσι άρχισε την πασαρέλα.

Παπαγιάννη Ξανθίππη : 

Ήταν ένας νέος από σόι

που έπαιζε το κομπολόι.

Το κουνούσε μες στο τρένο,

εκεί το άφησε πεσμένο.

Ο ξεχασιάρης νέος από σόι.

Χυσενλλί Κρίστο : 

Ήταν μια γιαγιά από το χωριό

που την έλεγαν Μαριώ.

Πήγαινε στην εκκλησία

με τη φίλη της Τασία.

Αυτή η γιαγιά από το χωριό.

Σακλλί Ορέστης : 

Ήταν ένας μαθητής
που διάβαζε ολημερίς.
Μια μέρα δεν διάβασε ιστορία,
τεστ έβαλε η κυρία.
Αυτός ο άτυχος μαθητής.

Τσέλα Άγγελος : 

Ένας λύκος μες στο δάσος

στο κυνήγι ήταν άσσος.

Τον κτηνοτρόφο στο μάτι είχε βάλει,       

τα πρόβατα όλα να του πάρει.

Αυτός ο λύκος  απ’ το δάσος.

Η θεία Μαρίκα από το χωριό

μάζευε πατάτες στο βουνό.

Τις έδινε στα ζωντανά

και τις τηγάνιζε για τα παιδιά.

Η νοικοκυρά θεία από το χωριό.

Αμανατίδου Αναστασία : 

Είναι μια τάξη διαδικτυακή,

δώδεκα φίλοι καρδιακοί.

Την καραντίνα πολεμάνε,

από την Webex μελετάνε.

Είναι η γενιά η ψηφιακή.

Μαρία Κωτούλα

Ήταν μια γυναίκα στην Αθήνα

που ήθελε πάντα να περνάει φίνα,

μέχρι που τα πήρε όλα πια

και μια μέρα το μετάνιωσε πικρά.

Αυτή η άπληστη απ΄ την Αθήνα.

Δέσποινα Δημητρίου :

Ήτανε η Μαρίνα στην Καστοριά

που αγαπούσε τα παιδιά

Και σαν την έδωσαν παιδιά

τα γέμισε από χαρά.

 Η καλύτερη καρδιά στα βόρεια βουνά.

Θάνος Αθανασίου : 

Ήταν ένας γέρος

που τον λέγαν Έρος

Πήγαινε στη δουλειά του

για να ταΐζει τα παιδιά του.

Ήταν ένας πανέμορφος γέρος.

Γιάννης Καραμητόπουλος : 

Σωτήρης Καραμητόπουλος

Ήταν ένας κούνελος στο δάσος

που 'ταν στο  κυνήγι  άσσος.

Πήρε μια μέρα το τουφέκι

και πυροβόλησε ένα λελέκι.
Αυτός ο άσπρος κούνελος στο δάσος.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ ΚΟΣΜΑΣ

Ήταν μια γριά απο την Καστοριά 

που ήταν έξυπνη και νοικοκυρά.

Είχε δυο εγγόνια

από τα δικά της παιδιά

μια γριά από την Καστοριά.